Livestream van koersradio geeft Vlaanderens Mooiste extra dimensie
Tim Janssens
29.03.2023
Lees meer »
Deel dit artikel:
Het startschot zal voor het tweede jaar op rij in het buitenland worden gegeven. Na Denemarken is het de beurt aan het Spaanse Baskenland, waar de eerste drie ritten van start zullen gaan. In de openingsetappe dient Bilbao als start- en aankomstplaats voor een heuvelachtige rit. Zoals altijd belooft dat gepaard te gaan met de nodige nervositeit en bijbehorende (bijna) valpartijen. Ook in etappe 2 is het niet biljartvlak: van Vitoria-Gasteiz naar San Sebastian, waar Remco Evenepoel al twee keer de Classica San Sebastian op zijn naam wist te schrijven.
Op dag drie starten de renners nog wel op Spaans grondgebied, maar rijden ze naar Franse grond, om te finishen in de havenstad Bayonne. Een eerste kans voor de sprinters. De dag erna krijgen de snelle mannen een herkansing op het circuit van Nogaro. Voor etappe 5 en 6 trekt het peloton al de Pyreneeën in. Vooral bij die laatste is het afwachten of we al vroeg vuurwerk krijgen in de Tour de France. Met onderweg de beklimming van de Tourmalet en aankomst op Cauterets liggen de kaarten alleszins al goed. Rit 7 en 8 staan in principe ingepland als overgangsetappes, twee welgekomen recuperatiedagen voor de klassementsmannen. Al lijkt dat maar stilte voor de storm. Op dag negen trekt het peloton naar de Puy de Dôme en dat is voor het eerst in 35 jaar – geen wonder dus dat daar wel wat rond te doen is. De Puy de Dôme is een van de jongste vulkanen in het Centraal Massief, maar nog belangrijker is dat de vulkaan al voor heel wat animo heeft gezorgd in het verleden, denk maar aan de leverslag die Eddy Merckx moest incasseren in de Tour van 1975. Of er dit jaar een uitbarsting zal plaatsvinden, is nog maar de vraag.
De drie dagen na de rustdag zijn in principe geen gevaar voor de klassementsmannen: drie overgangsetappes richting de Alpen staan op het programma. En wat kunnen we op Quatorze Juillet verwachten? De eerste rit van het vierluik met zware Alpenritten. Met aankomst op de Grand Colombier, met stip aangeduid als een van de cruciale ritten in deze Tour. Een beklimming van 17,3 km aan een gemiddelde hellingsgraad van 7,1%. Opgelet: met maar 138 km, wordt het oppassen voor de sprinters dat ze niet worden genekt door de tijdslimiet.
In rit 14 zitten de Col de la Ramaz en de Joux Plane in de finale verwerkt, goed voor 4200 hoogtemeters. Vooral die laatste col kent geen genade: 11 km klimmen aan gemiddeld 8,5%. Geen aankomst bergop, want er rest nog de afdaling van dit monster richting de finish. Net voor de laatste rustdag rijden de renners via onder meer Col de la Croix Fry naar de slotklim in het skigebied Saint-Gervais. In de schaduw van de Mont Blanc gaan de renners de laatste week in.
Die week begint met de enige race tegen de klok die deze Ronde van Frankrijk te bieden heeft: 22 km in platte aeropositie tussen Passy en Combloux. Deze tijdrit valt dan wel buiten het Alpen-vierluik, toch moeten de renners in 22 km 650 hoogtemeters overwinnen. Afsluiten in de Alpen gebeurt in stijl. De koninginnenrit voorziet meer dan 5000 hoogtemeters en met de Col de la Loze botsten we tegen het dak van deze Tour.
Rit 18 en 19 zijn weer twee kansen voor de snellere renners van het peloton. Op zaterdag, de laatste dag die van tel is voor de klassementsmannen, trekt de Tourkaravaan atypisch de Vogezen in. Met de Petit Ballon en de Col du Platzerwasel voer genoeg om de gele trui nog een laatste keer het vuur aan de schenen te leggen, als de Tour nog niet in een definitieve plooi ligt althans.
Wat opvallend is: deze keer geen Planche des Belles Filles. De steile klim in de Vogezen deed voor de eerste keer mee in 2012, toen Froome iedereen aan flarden reed en Wiggins geel pakte, dat herinnert u zich nog wel. In de jaren nadien zat de klim er nog vijf keer in. Zoals de traditie het voorschrijft, eindigt de Tour de France op de Champs-Elysées in Parijs. Tijd voor een derde Belgische zege op rij op de Franse boulevard?
Nu het parcours bekend is, is het ook uitkijken naar de deelnemers. Dat Tadej Pogacar de Tour zal rijden, lijkt een uitgemaakte zaak. Maar wat met onze wereldkampioen Remco Evenepoel? Met maar 22 tijdritkilometers wordt er al meteen een van zijn grootste troeven sterk beknot. Dan lijkt een Giro met 70 tijdritkilometers toch heel interessant. Al kijkt Tourbaas Christian Prudhomme daar anders naar: “We zitten in een nieuw wielrennen met renners die op zowat elk terrein kunnen winnen. Zestig jaar geleden was de Tour een duel tussen topklimmer Bahamontes en toptijdrijder Anquetil, dan moest je voldoende tijdritkilometers hebben om een duel te krijgen. Vandaag zijn de betere klimmers vaak ook de beste tijdrijders, dus zijn veel tijdritten onnodig.” Romain Bardet en David Gaudu knikken bevestigend…
Ook tweevoudig winnaar Pogacar deed zijn zegje over het parcours. “De start is goed en het slot nog beter. Er kan veel gebeuren in die drie weken tijd. Ik kan Evenepoel moeilijk uitnodigen om naar de Tour te komen. Als ik wereldkampioen zou zijn, dan zou ik zeker starten. Maar Remco werkt aan zijn eigen verhaal, dus dat moet hij voor zichzelf uitmaken.”
En dat verhaal zegt: de Giro in 2023, de Tour in 2024. Dat zei Patrick Lefevere althans na de Vuelta-overwinning. Wat zou het raar zijn om met de nieuwe gegevens toch van plan te veranderen. Veel klimmen, een totaal van 30 cols, en weinig tijdrijden betekent ook geen goed nieuws voor renners als Primoz Roglic en Geraint Thomas.
Ondanks de 30 cols zijn er toch genoeg mogelijkheden voor de sprinters. Met zo’n zeven à acht mogelijke massaspurts, is dat toch een pak meer dan de voorbije Tour. Of Wout van Aert ook dit jaar zal inzetten op de groene trui is nog maar de vraag. De focus ligt voorlopig op de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix.
Verder mogen we ook reikhalzend uitkijken naar de eerste etappes door het Baskische landschap, maar vooral naar de Basken zelf. Het wielergekke volk zal niet moeten onderdoen voor de Denen, die de sfeer verzorgden tijdens de Tourstart vorig jaar.
Er mogen dan geen kleppers zoals de Alpe d’Huez inzetten. Onderschat de zwaarte van de Alpenpassage niet. Denk maar aan de Morzine, met de Col de Joux-Plane of de Grand Colombier, waar men 17,3 km moet klimmen aan ruim 7% om de top te bereiken. Terrein genoeg om het verschil te maken voor Jonas Vingegaard, Tadej Pogacar… en Egan Bernal?
De Tour de France Femmes gaat van start op de dag dat de mannen aankomen op de Champs-Elysées. Clermont-Ferrand, in centraal Frankrijk, verzorgt de Grand Départ van de tweede editie van de Tour des Femmes. Wat heeft deze editie in petto? Vier heuvelachtige ritten, twee ritten voor de sprinters, één bergrit en één tijdrit moeten uitmaken wie de opvolger wordt van Annemiek van Vleuten. Geen Planche des Belles Filles dit jaar, wel een categorie hoger: aankomst op de Tourmalet. Longo Borghini en Marta Cavalli zullen er alles aan doen om de 40-jarige Nederlandse van haar tweede eindoverwinning te houden.
