Deel dit artikel:
Lek op een slecht moment in de Omloop Het Nieuwsblad. Niet goed genoeg om mee te dingen naar de zege in de Strade Bianche. Slachtoffer van een domme valpartij in de Ronde van Vlaanderen. Bevangen door de koude in de Amstel Gold Race. Gespeeld en verloren in de Waalse Pijl. Gewikt, gewogen en te licht bevonden in Luik-Bastenaken-Luik. Nee, het was niet het voorjaar van Annemiek van Vleuten …
Er waren nog andere renners en rensters die door omstandigheden niet op de afspraak waren in de klassiekers – Biniam Girmay, Julian Alaphilippe, Marta Cavalli … – maar bij de regerende wereldkampioene was het contrast het grootst. Haar wonderjaar evenaren was sowieso een utopie – zal er überhaupt ooit nog iemand zijn die het haar nadoet? – maar het was toch een heel stuk minder dan verwacht. Wie eind 2022 voorspeld had dat Van Vleuten in haar laatste klassieke campagne geen enkele overwinning, laat staan een podiumplaats op zak zou steken, had ongetwijfeld veel geld kunnen verdienen bij de bookmakers.
Vanwaar deze onverwachte terugval? Het is gissen naar verklaringen. Beginnen de jaren dan toch te wegen? Speelden er achter de schermen zaken die niet aan de grote klok gehangen zijn? Of heeft de concurrentie op enkele maanden tijd een stevige stap voorwaarts gezet? Trainer Louis Delahaye gaat resoluut voor optie 3. “De waarden die Annemiek trapte op de Muur van Hoei waren nooit hoger”, liet hij optekenen in de aanloop naar Luik-Bastenaken-Luik, “de koers die haar intrinsiek het best ligt.” Het mocht helaas niet baten: zevende in de Waalse Pijl en zesde in ‘La Doyenne’.
Dan kwam Demi Vollering een stuk beter voor de dag. De nieuwe vaandeldraagster van het Nederlandse wielrennen is afgelopen winter naar eigen zeggen veel gestructureerder beginnen werken, zowel op fysiek als mentaal vlak. En of dat zijn vruchten heeft afgeworpen … Met vijf zeges en twee tweede plaatsen op acht wedstrijddagen was Vollering ontegensprekelijk dé vrouw van het voorjaar. Waar Van Vleuten haar vorig jaar op elke strook bergop tot het uiterste dreef, toonde Vollering zich dit jaar zelfs in Luik-Bastenaken-Luik de beste.
Moet de wereldkampioene zich nu ook zorgen maken over een gelijkaardige machtsoverdracht in het rondewerk? Dat zou allicht een voorbarige conclusie zijn. In rittenkoersen als de Vuelta, de Giro en de Tour is duurvermogen veel meer van tel en kan ‘De Wurgslang’ haar troeven optimaal uitspelen. Maar als Vollering de stijgende lijn kan doortrekken naar het langere klimwerk, zal het voor Van Vleuten allerminst een ride in the park worden …
