Deel dit artikel:
Akkoord, Jonas Vingegaard was in 2021 al tweede geworden en had in de aanloop naar de editie van 2022 zijn goede conditie getoond door hoffelijk, na kopman Primoz Roglic en met de handrem opgetrokken, tweede te worden in de Dauphiné. Toch hielden weinigen er rekening mee dat hij Tadei ‘Pogi’ Pogacar een maand later zou verslaan. Na diens eerste Tourwinst in 2020 kon je nergens een artikel lezen waarin de term ‘Merckxiaans’ ongebruikt bleef. ‘Pogi’ was immers begonnen aan een reeks overwinningen, dat stond voor iedereen vast.
Alleen Pogacar zelf bleek minder overtuigd van zijn eigen onoverwinnelijkheid. Maanden eerder was hij te gast in de podcast van Geraint Thomas. Tijdens een ontspannen babbel ontblootte hij de kroon en legde hij haarfijn uit waar zijn pantser barstjes zou kunnen vertonen: “Mijn concurrenten zouden niet bang moeten zijn, want het is niet zo ingewikkeld om mij te breken. Mocht ik in een situatie komen waarbij mijn ploeg verzwakt is en de tegenstanders van bij de start aanvallen opzetten met verschillende renners, dan kan ik het lastig krijgen.” Of de ploegleiders van Jumbo-Visma die podcast hadden beluisterd, is niet duidelijk, maar het is wel precies met die tactiek dat ze in de elfde rit, tussen Albertville en de Col du Granon, de macht grepen.
UAE Team Emirates zat al een tijdje in de hoek waar de klappen vielen. Vlak voor aanvang van de Tour was Marc Hirschi in allerijl opgetrommeld als vervanger voor Matteo Trentin, die positief had getest op COVID-19, terwijl hij net om dezelfde reden de Ronde van Zwitserland had moeten verlaten. Hirschi was allerminst in vorm en moest zich beperken tot anoniem meedraaien in de buik van het peloton. Vegard Stake Laengen viel na één week ten prooi aan het virus, George Bennett twee dagen later. Ook Marc Soler presteerde ver onder de verwachtingen, de verklaring: een covidbesmetting.
Slechts gesteund door Brandon McNulty en Rafal Majka, die alsnog zou uitvallen door een spierscheur, was ‘Pogi’ onvoldoende gewapend tegen een spervuur van aanvallen uit het Jumbo-Visma-kamp. Primoz Roglic en Vingegaard demarreerden slag om slinger en putten de titelverdediger zo uit. Aanvankelijk leek Pogacar zich nog te amuseren en dolde hij in volle gevecht met de camera’s, maar in al zijn enthousiasme vergat hij voldoende te eten en kreeg hij 4 kilometer onder de top van de Col du Granon een oplawaai die verdacht veel op een hongerklop leek. Voor de rit bedroeg zijn voorsprong op Vingegaard 39 seconden, op de top van de Alpenreus keek hij aan tegen een achterstand van 2 minuten en 22 seconden. Het onverwachte was gebeurd, Pogacar had kwetsbaarheid getoond.
Lees het volledige artikel in de nieuwe editie van Poggio, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
