Deel dit artikel:
Waar was u op 6 augustus 2016? De kans is groot dat u het zich nog herinnert. Het was immers de dag dat Greg Van Avermaet olympisch kampioen werd. En dat kwam toch enigszins als een verrassing. Vijf jaar later – een jaar later dan voorzien – aan de vooravond van Tokio 2021, is ‘Golden Greg’ aan de laatste rechte lijn van zijn loopbaan bezig. Vijf jaar later zoek ik opnieuw zijn ouders Ronald en Bernadette op. De fierheid over hun zoon staat nog steeds als een huis.
Koers is family business. Dat was vijf jaar geleden al zo bij de Van Avermaets en dat is vandaag nog steeds het geval. Vader Ronald, zelf drie jaar profrenner in de jaren tachtig, ontvangt me opnieuw in Zogge. Deze keer, in tegenstelling tot vijf jaar terug, mét een mondmasker. “Wie had dat ooit gedacht?” zeggen we tegen elkaar. Hij neemt me mee naar het buitenterras. Coronaproof, weet je wel. Bernadette Buysse, Gregs mama, wacht ons daar op. Vijf jaar geleden konden we nog binnen, in de gezellige woonkamer van de Van Avermaets, tafelen. Nu kan dat niet. F**k corona. Meer nog: vijf jaar geleden heerste er een absolute feeststemming ten huize Van Avermaet/Buysse. Niet alleen Ronald en Bernadette ontvingen me toen. Ook Kamiel en Rita, Bernadettes ouders, en Justine, Ronalds moeder, waren erbij.
Bernadette is – dat bleek ook al uit ons gesprek van vijf jaar geleden – heel gevoelig en alert voor bepaalde signalen die door heel veel mensen als bijgeloof zouden worden bestempeld. “Niets gebeurt zomaar of toevallig”, zei ze vijf jaar geleden al, tijdens ons eerste gesprek kort na Gregs winst in de olympische wegrit. “Ik vind dat veel dingen aan de mensen voorbijgaan. We krijgen veel meer tips van de Natuur dan we zelf vermoeden.” Zo ontving ze lange tijd ‘positieve signalen’ in de vorm van witte veren die ze zo nu en dan op haar pad tegenkwam. Zelfs aan de vooravond van Gregs zege in Rio viel er een witte veer neer voor haar voeten. “Ik kwam toen binnen in de woonkamer en zei tegen Ronald: ‘Greg gaat vandaag winnen’.” En zo gebeurde het ook.
Intussen heeft Bernadette een taart op tafel gezet en de koffie ingeschonken. Dat warme gevoel van vijf jaar geleden komt daarmee terug. Daar, in de living, vertelden we honderduit over de wielersport van vroeger, toen Gregs opa’s Kamiel en Aimé koersten, en over de moeilijke profperiode van Gregs vader Ronald. En we vertelden over Rio natuurlijk, over Gregs knappe zege en het Greg-effect dat ze veroorzaakte. “Man, dat was toen een hectische periode. We werden van hot naar her gesleurd. Olympisch kampioen worden, is toch wel wat. Zo speciaal. Het is voor het leven, hé.” Greg Van Avermaet is een jaar langer dan voorzien houder van de olympische titel geweest, met ‘dank’ aan de coronacrisis. Een jaartje langer met een gouden helm, gouden streepjes op zijn wielershirt en een goudkleurige cockpit aan zijn fiets rondrijden: nee, Greg zal er niet rouwig om zijn geweest. “Daar is hij zeker trots op. Dat zint ‘m wel”, erkent Bernadette.
Lees het volledige artikel in de vierde editie van Cycling, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
