Deel dit artikel:
Net als Remco Evenepoel trapt Annemiek van Vleuten haar seizoen op gang in de Ronde van Valencia. Het is haar eerste wedstrijd na haar zware val in de kletsnatte najaarseditie van Parijs-Roubaix, waarbij ze een bekken- en schouderbreuk opliep. In de koninginnenrit maakt ze het verschil op de Alto Collao en rijdt ze meer dan een minuut weg van de concurrentie. Dat levert haar ook meteen de eindzege op. Van Vleuten trekt de positieve lijn door in de Omloop Het Nieuwsblad. Op de Muur van Geraardsbergen slaagt enkel Demi Vollering erin om haar wiel te houden. Van Vleuten zit gevangen in het tactische spinnenweb van SD Worx en moet al het werk opknappen op weg naar de finish in Ninove, maar haalt het tot ieders verbazing na een beklijvende sprint der stervende zwanen. De toon is gezet …
Van Vleuten zakt met bakken vertrouwen en tonnen ambitie af naar Toscane, waar ze voor de derde keer de Strade Bianche op haar naam wil schrijven. Van een straffe solo zoals in 2019 en 2020 is ditmaal echter geen sprake. Vooral Lotte Kopecky blijkt over wonderbenen te beschikken en bijt zich op de steile Via Santa Catarina vast in het zog van de Nederlandse topfavoriete. Kopecky buigt, maar barst niet onder het beukwerk van ‘De Wurgslang’ en neemt via magistraal bochtenwerk de bovenhand in de laatste honderden meters. Van Vleuten moet vrede nemen met een knappe tweede plek na een duel om duimen en vingers bij af te likken. Vervolgens trekt ze naar de Teide in Tenerife om via een hoogtestage toe te werken naar haar grote doelen in het voorjaar, met de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik op kop.
Annemiek van Vleuten zakt in topconditie af naar de Lage Landen voor de aprilklassiekers, maar winnen zit er niet meteen in voor ‘The Alien’. In de Ronde van Vlaanderen botst ze opnieuw op een ijzersterke Lotte Kopecky, die optimaal gebruikmaakt van de numerieke sterkte van haar team. In de eindsprint is Van Vleuten een vogel voor de kat. Ook in de Amstel Gold Race wordt ze geviseerd door het collectief van SD Worx, met de Italiaanse Marta Cavalli als lachende derde. Ondanks een ultieme ontsnappingspoging op de Cauberg is het verdict een vierde plaats voor Van Vleuten. Ook een eerste zege in de Waalse Pijl is haar niet gegund – een van de zeldzame resterende hiaten op haar erelijst. Op de Muur van Hoei sprint ze zich letterlijk het zwart voor de ogen, maar is het opnieuw Marta Cavalli die mag vieren.
Gelukkig is er vier dagen later al Luik-Bastenaken-Luik, waar Van Vleuten haar ‘beste voorjaarsvorm ooit’ dan toch eindelijk verzilvert. Na een eerste versnelling op La Redoute deelt ze de concurrentie de ultieme uppercut uit op de Roche-aux-Faucons, om vervolgens solo naar de finish te stormen. Een grote opluchting na de vele ereplaatsen die ze de weken voordien verzamelde. Helaas kan ze niet al te lang nagenieten van haar glansprestatie in ‘La Doyenne’. Enkele dagen later breekt ze haar rechterpols bij een ongelukkige valpartij op training. Een operatie dringt zich op en verstoort haar welverdiende rustperiode.
Door haar jammerlijke polsblessure ziet Van Vleuten zich genoodzaakt om te sleutelen aan haar programma. Ze geeft forfait voor de Spaanse wedstrijden in mei en richt het vizier op de zomer. Dan wil ze namelijk scoren in de Giro én de Tour, hoewel ze tussenin slechts twee weken tijd heeft om de batterijen opnieuw op te laden. Ook het Nederlands kampioenschap op en rond de VAM-berg laat ze schieten. In plaats daarvan traint ze op hoogte in Andorra en het Italiaanse Livigno. Daags voor de start van de Giro d’Italia Donne laat Van Vleuten weten dat ze haar contract bij Movistar met een jaar verlengd heeft en dat ze eind 2023 haar fiets aan de haak zal hangen.
Dit artikel verscheen in Cycling, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
