Deel dit artikel:
Deze week maken we de balans van wielerjaar 2021 op en beoordelen we de renners en rensters die het seizoen (niet) kleurden. Vandaag deel twee: de vier renners die van ons kennerspanel een grote onderscheiding krijgen.
Mark Cavendish
“Sprookjes bestaan niet”, zei de kersverse aanwinst van Deceuninck – Quick-Step op de teampresentatie in januari. Na vier kwakkeljaren hoopte Cavendish opnieuw enkele koersen te winnen, maar dat het zo’n vaart zou lopen, had hij zelfs in zijn stoutste dromen niet verwacht. Vier ritzeges en de groene trui in de Tour de France, tien overwinningen in 2021. Wat een comeback! Op z’n 36ste toonde Mark Cavendish dat veerkracht en weerbaarheid geen loze woorden zijn. Chapeau!
Julian Alaphilippe
De Fransman bleef trouw aan zijn koersstijl in 2021, al was hij misschien nog een tikkeltje nerveuzer dan andere jaren met die regenboogtrui om de schouders. Zo was er de verre aanval in de Omloop Het Nieuwsblad die nergens toe leidde en kleurde hij ook in heel wat andere wedstrijden de koers. Met vier overwinningen bleef het aantal zeges beperkt, maar met een derde Waalse Pijl, de openingsrit in de Tour de France (inclusief gele trui) en een tweede regenboogtrui valt er over de kwaliteit niet te klagen. Ook de manier waarop hij het WK in Leuven naar zijn hand zette – demarreren tot de rest erbij neerviel, inclusief een ultieme versnelling op de onooglijke Sint-Antoniusberg – verdient tonnen respect.
Sonny Colbrelli
De Italiaan was tot vorig jaar de man van de regelmaat, zij het zonder al te veel zeges. Snel, maar net niet snel genoeg om massasprinten te winnen. Liefhebber van kasseiklassiekers, maar net niet goed genoeg tegen de echte specialisten. In 2021 volgde de ommekeer. Zijn wonderjaar begon met een ritzege in de Ronde van Romandië. Daarna won hij een etappe in de Dauphiné en het Italiaans kampioenschap. In de Tour bleef het als vanouds bij ereplaatsen, maar nadien ging het alleen maar crescendo. Rit- en eindwinst in de Benelux Tour, gefrustreerde blikken van Remco Evenepoel op het EK en als klap op de vuurpijl een monumentale zege in Parijs-Roubaix. Sonny who? Sonny rocks!
Primoz Roglic
In september verzekerde Primoz Roglic zich van eindwinst in de Ronde van Spanje. Andermaal was de Spaanse rittenkoers een troostprijs na de Tour, die uitdraaide op een mislukking na een val in de derde rit. De Sloveen toonde eens te meer veerkracht en reed met een nog altijd geschaafde poep naar de olympische tijdrittitel en een derde Vuelta-triomf (inclusief vier ritoverwinningen). Voorts imponeerde hij dit voorjaar met drie zeges in Parijs-Nice en won hij twee Italiaanse semiklassiekers in het najaar. Hij is de enige echte uitdager van Tadej Pogacar in grote rondes, dus komend seizoen mikt hij opnieuw op het geel. Dat hij zijn jonge landgenoot eerder dit jaar de loef afstak in een felbevochten Ronde van het Baskenland, doet alvast het beste verhopen …
Dit artikel verscheen in de zesde editie van Cycling, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
