Deel dit artikel:
Deze week maken we de balans van wielerjaar 2021 op en beoordelen we de renners en rensters die het seizoen (niet) kleurden. In dit artikel belichten we elf grote namen die helaas onder de verwachtingen bleven.
Peter Sagan
2021 had een heel bijzonder jaar kunnen worden voor Peter Sagan. In Leuven kreeg de Slovaak een unieke kans om zijn vierde wereldtitel op de weg te pakken, een historisch unicum. Een wheelie op het startpodium bleek achteraf zijn belangrijkste wapenfeit, want op ruim 50 kilometer van de streep miste hij de beslissende vlucht. Het WK typeerde zijn seizoen: heel bleekjes. Een ritoverwinning in de Giro bracht een klein beetje kleur, maar dat is gewoon veel te weinig voor iemand van zijn kaliber. Amper drie jaar geleden was de 31-jarige vedette, die volgend seizoen de kleuren van TotalEnergies zal verdedigen, nog de fiere nummer 1 van de UCI-ranking. Inmiddels is hij weggezakt naar plaats 57. Cijfers liegen nooit.
Miguel Angel Lopez
De prijs voor het meest bizarre wielertheaterstuk gaat dit jaar naar Miguel Angel Lopez. Nadat hij eerder de koninginnenrit van de Vuelta had gewonnen, stapte de Colombiaan van Team Movistar op de voorlaatste dag – toen hij derde stond in het algemeen klassement! – uit de wedstrijd. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat beide partijen enkele dagen later de echtscheiding aankondigden. Hopelijk komt het 27-jarige rondetalent opnieuw bij zinnen in het vertrouwde Astana-nest.
Sam Bennett
In mei liet Patrick Lefevere zijn sprinter Sam Bennett weten dat er volgend jaar geen plaats meer voor hem zou zijn in het team. De Ier was het seizoen nochtans behoorlijk gestart met een zevental overwinningen, onder meer in Parijs-Nice en de Oxyclean Classic Brugge-De Panne. In aanloop naar de Ronde van Frankrijk blesseerde Bennett zich aan de knie, het startsein voor een onsmakelijke oorlog in de media. In september speldde hij nog viermaal een rugnummer op, maar het werd evenveel keer een ‘DNF’.
Marc Hirschi
Van seizoensrevelatie in 2020 tot het kneusje van 2021. Met zijn agressieve manier van koersen stal Marc Hirschi vorig seizoen de harten van heel wat wielerkenners, maar dit jaar bleven ze op hun honger zitten. Extrasportieve redenen vormen wellicht de belangrijkste verklaring voor de pap in de benen van de 23-jarige Zwitser. In januari verbrak Team DSM zijn contract, waarna hij verkaste naar UAE Team Emirates. Veel plezier hebben de Arabieren nog niet aan hem beleefd. Een ritje in de Ronde van Luxemburg is veel te weinig voor dit toptalent.
Philippe Gilbert
De enige keer dat Philippe Gilbert dit jaar de kranten haalde, was met zijn kritiek op de WK-selectie van bondscoach Sven Vanthourenhout. Sportief gezien had de Waal nochtans geen enkel argument om een van de schaarse plekjes op te eisen. Er zijn echter verzachtende omstandigheden voor zijn mindere prestaties, zoals de moeizame revalidatie na zijn knieschijfbreuk in de Tour van 2020. Eind 2022 hangt ‘Phil’ de fiets aan de haak. Hopelijk wordt dat niet het gevreesde ‘jaar te veel’ …
Geraint Thomas
Na drie jaar droog te hebben gestaan, knoopte Geraint Thomas dit seizoen opnieuw aan met de overwinning. De Brit won een rit in de Dauphiné en pakte ook de eindzege in de Ronde van Romandië. Het scheelde echter niet veel of dat feestje ging niet door, want in de voorlaatste etappe kwam hij lullig ten val toen hij met verkleumde handen probeerde te schakelen in volle sprint. Het zou niet zijn laatste valpartij van het jaar worden. Ook in de Tour en de olympische wegrit ging hij onderuit en speelde hij geen rol van betekenis. En zo draaide 2021 alsnog uit op een sof.
Nairo Quintana
Je zou hem een pak ouder schatten, maar Nairo Quintana is nog altijd maar 31 jaar. Toch liggen de hoogdagen van zijn carrière al een tijdje achter ons. Tot 2017 was de Colombiaan een vaste podiumkandidaat in de grote rondes en meestal kon hij zijn klassement kruiden met een of meerdere ritzeges. Anno 2021 blijkt dat niet meer mogelijk.
Tim Wellens
“Ik heb nooit het niveau gehaald dat ik hoor te halen”. Tim Wellens was na afloop van het seizoen heel eerlijk met zichzelf, want 2021 was inderdaad een teleurstellend jaar. Het nieuwe wielerjaar begon nochtans goed met rit- en eindwinst in de Ster van Bessèges. Daarna was het een pak minder, met als dieptepunt zijn forfait voor de Ronde van Frankrijk. Ook voor hem is het gissen naar de reden van die zwakke prestaties.
Greg Van Avermaet en Oliver Naesen
‘Greg & Oli’ waren kop van Jut dit voorjaar. De verwachtingen waren hooggespannen voor de klassieke tandem van AG2R Citroën, maar in de finale van de E3 Saxo Bank Classic werd pijnlijk duidelijk dat ze niet opgewassen waren tegen het jonge geweld. Later misten beide Parelvissers ook het wereldkampioenschap in eigen land. Voor Van Avermaet was het zelfs de eerste niet-selectie in vijftien jaar tijd. Zijn derde plaats in ‘Vlaanderens Mooiste’ was een schaars hoogtepunt, maar de algemene balans is helaas negatief.
Sep Vanmarcke
Toen Sep Vanmarcke in 2012 de Omloop Het Nieuwsblad won, dichtten heel wat kenners de West-Vlaming een grote toekomst in het eendagswerk toe. Bijna tien jaar later kunnen we niet anders dan vaststellen dat die monumentale klassieke zege er nooit is gekomen. Pech loopt als een rode draad doorheen de carrière van Vanmarcke en ook dit jaar gooiden ziekte, valpartijen en technische defecten meermaals roet in het eten. De klok blijft intussen tikken voor de 33-jarige renner van Israël Start-Up Nation …
Dit artikel verscheen in de zesde editie van Cycling, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
