Deel dit artikel:
Eén dag voor de start van de Tour Down Under, een kleine week voor de Ronde van San Juan. Hoog tijd dus om het seizoen 2023 te laten voorproeven door twee analisten voor wie de koers eten en drinken is: José De Cauwer en Jan Bakelants. In Le Bistrot du Nord, een klein maar uiterst fijn restaurant in art-decostijl, mochten ze – tussen de exquise gerechten door – hun tanden zetten in de hedendaagse wielrennerij.
Jan Bakelants, die het adresje in Antwerpen-Noord getipt kreeg door Wout van Aert, schuift als laatste bij aan tafel, maar krijgt de eerste vraag voorgeschoteld, bij wijze van aperitief. Net als Gilbert, Terpstra, Keisse en andere Nibali’s heeft hij afscheid genomen van het peloton. Vandaar: is er sprake een generatiewissel, en zo ja: is die versneld door het aanstormende jonge geweld?
“Ik denk dat het fundamenteler is dan dat”, steekt Bakelants meteen stevig van wal. “De nadruk ligt steeds meer op professionelere tracking en begeleiding van jong talent. Er wordt gerekruteerd op leeftijd. Tegenwoordig lijkt het me makkelijk om prof te worden.” Vragende blikken, die Bakelants meteen beantwoordt. “Mijn broek zakt af als ik zie hoe snel jongens prof kunnen worden, zelfs bij grote ploegen. Vaak op basis van wetenschappelijke data, want hun adelbrieven zijn niet eens zo indrukwekkend.”
“Maar de vraag ging ook over de afscheidnemende renners”, komt José De Cauwer tussen. “In het peloton werd een renner vaak twee jaar te laat én twee jaar te lang betaald. Eerst werd je niet betaald omdat je niets presteerde en als je iets had gepresteerd, bleven ze je nadien nog betalen voor iets wat je niet meer kon. Dat gaat nu verdwijnen, in de toekomst gaan renners sneller stoppen. Patrick Lefevere is daar een crack in: die had Thomas De Gendt geen tweejarig contract meer gegeven.”
Lees het volledige artikel in de nieuwe editie van Poggio, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
