Deel dit artikel:
Helga Sibick is niet de eerste de beste. De 33-jarige administratief bediende en moeder van twee kindjes traint zes dagen per week, legde een van de beste tests ooit af bij Energy Lab en won vorig jaar al de 3 Ballons… Toen we met haar afspraken voor de Ronde en Roubaix begonnen onze knieën dan ook spontaan te knikken. Helga passeerde ons tijdens de Ronde met een rotvaart onderweg naar de eerste bevoorrading en we waren er toen al zeker van dat ze al lang aan het recupereren zou zijn tegen dat wij in Oudenaarde zouden aankomen. Maar het liep anders af. Ze was zo tevreden over de nagelnieuwe Ridley met Shimano Ultegra Di2 en was minstens even zwaar ontgoocheld toen ze na een vroege valpartij moest vaststellen dat haar achterrem was afgebroken. Met een kapot frame was het meteen boeken dicht.
Volgens het ene verhaal had een auto met zijn spiegel een fietser geraakt, volgens een andere had er iemand een wiel aangetikt… In elk geval vielen ze voor onze ‘Vrouw in de cyclo’s’ en kon ze de hectiek niet meer ontwijken. Ze remde, viel toch, maar gelukkig kwam ze door haar lenigheid goed terecht. Jammer genoeg kwam haar Ridley er niet zo goedkoop vanaf. Ze kroop na amper 50 kilometer fietsen in de bezemwagen en kwam na veel omwegen terug thuis, waar ze al haar moed opnieuw samenraapte, haar andere fiets nam en voor 110 km vertrok. Het toont nog maar eens haar vastberadenheid aan.
HARTEN BREKEN OP DE KASSEIEN
We waren dan ook gewaarschuwd toen ze ons een week later oppikte onderweg naar Busigny, de startplaats van de Paris-Roubaix Challenge. “170 km en meer dan 50 km kasseien: dat kan toch niks voor zo’n lichtgewicht zijn”, stelden we onszelf gerust. We hielpen haar de juiste luchtdruk kiezen in haar cyclocrossbanden – geen slechte keuze voor de ruwe Noord-Franse wegen – van haar reservecrossfiets. “Dit is wel een hele aanpassing tegenover die fantastische Ridley, maar gelukkig krijg ik tegen volgende week een nieuw frame dat wordt opgebouwd met de onderdelen van de vorige fiets. Enkel de rechtershifter moet vervangen worden.”
De eerste ‘secteurs pavés’ lieten haar wat gewoon worden aan de stenen, maar daarna nam het vertrouwen met elke strook toe. Terwijl onze benen stilaan leegliepen, leek zij steeds makkelijker te rijden. “Mijn armen beginnen wel pijn te doen”, liet Helga weten. Voor de mannen die ze op de kasseistroken én op de tussenstukken ter plaatse achterliet, was het vooral het ego dat pijn werd aagedaan. Verbaasde en bewonderende blikken gingen de richting uit van die vrouw in het zwart-groen die schijnbaar moeiteloos de zware kilometers verteerde. “Ik deed dit liever dan de Ronde en denk zelfs dat ik nog zal terugkeren”, klonk het op de Vélodrome met een medaille rond de nek.
Wij kijken intussen uit naar haar ervaringen in de toerversie van de Amstel Gold Race en Liège-Bastogne-Liège Challenge. Ook daar zal ze zich uitleven, maar dan op een terrein dat nog meer past bij haar mogelijkheden. Mannen, als je een rappe vrouw met cycling.be– en Energy Lab-logo’s ziet langsscheren, probeer haar maar niet te volgen, want onze benen doen er nog altijd pijn van…
Onze vrouw in de cyclo’s rijdt naast de vier voorjaarsklassiekers onder andere nog La Look, 3 Ballons, Gran Fondo Eddy Merckx en de Transalp. Haar hoofddoel dit jaar is het wereldkampioenschap UWCT in Ljubljana, het officiële WK voor recreanten. In cycling.be magazine en op deze website kun je haar prestaties volgen.
Helga wordt gesponsord door Energy Lab, cycling.be, Ridley, Lazer en Bioracer
