 |
De wielertoeristen leefden zich uit. (foto alain
buyck)
|
Net als tijdens de meeste
ritten van de
Bank van De Post Cycling Tour was het mooie weer
op de afspraak, en dat had 2100 wielertoeristen geïnspireerd om af te zakken
naar Namen. 420 van hen hadden zich al vooraf ingeschreven. De meesten wilden
wel eens weten hoe zwaar die mysterieuze
Triple Mur du Monty nu
is.
Velen hadden gekozen voor de volledige afstand van 144 km, terwijl
de anderen zich waagden aan 103 of 75 km doorheen het mooie landschap van deze
relatief onbekende fietsstreek. In totaal stonden 13 hellingen hen op te
wachten. Vanaf de middag werd het drukker en drukker op het terras voor het
Centre Sportif Tabora. De braadworsten waren op dat moment voor
velen het ideale recuperatievoedsel.
Tussen de vele fietsers herkenden
we een bekend gezicht uit de veldritwereld.
Klaas Vantornout
had vandaag de 144 km uitgekozen als zijn trainingsparcours. “Het is een mooie
rit, en niet overdreven lastig met zijn 1800 hoogtemeters, dankzij de lange
vlakke stukken tussen de verschillende hellingen. Ik heb hier nog nooit
gefietst, dus ik ken deze mooie streek niet zo goed.”
“Ik heb veel
fietsers ingehaald, soms zelfs fietsende lijken opgeraapt. De Triple Mur du
Monty is een ontdekking. Ik hou van dat soort lastige, steile hellingen. Ik vind
het een van de zwaarste hellingen in België, samen met de
Stockeu. Je denkt dat je boven bent, en dan moet het steilste
stuk nog beginnen… De organisatie was hier heel goed.
Golazo
weet duidelijk van aanpakken, maar dat weet je vooraf.”
Ook
Patrick Goovaert (49, Antwerpen) die de 103 km reed, was
tevreden over de organisatie: “Op belangrijke kruispunten staan seingevers;
veiligheid voor alles! De hellingen heb ik redelijk goed verteerd, maar het
lastigst zijn die tussenhellingen, zoals die tussen de
Mont de
Houx en
Voye de Monnis.”
Pascal
Clarinval (30, Gedinne) had door tijdsgebrek de langste afstand wat
moeten inkorten, door af te slaan bij
Spontin. Net als de
meesten was hij onder de indruk van de Triple Mur du Monty: “Gelukkig ligt die
in het begin van het parcours, maar zelfs nu stonden al velen te voet. Ondanks
enkele wegen in mindere staat (zoals momenteel overal in België), was het een
mooi parcours. Alleen jammer dat parkeren bij de start wat minder makkelijk
is.”
Myriam De Raedt (51, Gent) en
Dirk
Haes (51, Gent) waren na afloop lyrisch: “Schitterend, prachtig, maar
niet makkelijk! Die driedubbele muur hebben we naar boven
gekropen.”
Pechvogels waren er spijtig genoeg ook. Zo zagen we
Geert De Prins (22, Puurs) rondwandelen met een ingepakte
elleboog. “In de afdaling van de
Citadel van Namen ben ik
uitgegleden door steentjes op de weg, nota bene in een van de laatste bochten
voor het einde. In het korte parcours vond ik de klim over de Citadel van Namen,
de
Route Merveilleuse, het leukste.”
