 |
Auteur Vanwalleghem wilde het boek eerst niet schrijven. (foto belga) |
Het is een relaas van wat de ex-wielrenner meemaakte van 4 september 2003, de dag van de huiszoeking naar aanleiding van de zaak
Landuyt, tot en met 16 december 2008 toen de uitspraak viel. Auteur
Vanwalleghem schetste in zes verschillende hoofdstukken de moeilijke periode die
Museeuw doorspartelde.
MUSEEUW: ‘MENS VAN VLEES EN BLOED’“Ik wil met dit schrijven meteen ook een hoofdstuk in mijn leven afsluiten. Normaal gezien was het de bedoeling dat het boek eerder ging uitkomen, maar we wilden de uitspraak van het gerecht er zeker in hebben”, verklaarde Museeuw.
“Ik wil weergeven dat ik ook maar een mens van vlees en bloed ben. Ik kon geen afscheid nemen van de wielersport. Ik zat op een wolk, was koning en wou nog wat op de troon blijven zitten. Vandaar mijn toevlucht tot
epo“, aldus de ex-renner.
Museeuw: ‘Ik zat op een wolk, was koning en wou nog wat op de troon blijven zitten.’ |
“Ik ontkende eerst alles bij mijn eerste confrontatie met de speurders. Naar verloop van tijd stond ik echter met de rug tegen de muur en moest ik naar buiten komen met de waarheid”, stelde Musseuw. “De zaak kreeg zoveel aandacht in de media. De zaak Landuyt werd plots de zaak Museeuw. Wie wil weten wat er allemaal in mij omging, moet het boek maar lezen.”
Museeuw verklaart in het boek dat hij epo gewoon in
Duitsland ging halen. “Ik trok naar
Keulen, parkeerde me in een ondergrondse garage en trok een apotheek binnen. Op de toonbank legde ik een papiertje met wat ik nodig had. De apotheker vroeg niets, gaf geen verdere uitleg. Blijkbaar waren epo en
aranesp zomaar vrij verkrijgbaar in Duitsland”, aldus Museeuw.
VANWALLEGHEM: ‘EEN HEEL OPRECHTE BIECHT’
Vanwalleghem: ‘Het bleek echter een heel oprechte biecht te zijn die ik op ‘muziek’ moest zetten’ |
Auteur Vanwalleghem is al aan zijn dertiende uitgave als auteur toe. “Ik kreeg de vraag van uitgeverij
Lannoo of ik dit boek wou schrijven. Ik weigerde in eerste instantie. Mijn relatie met Museeuw was doorheen de jaren immers dermate verzuurd”, meldde Rik Vanwalleghem.
“Uiteindelijk ging ik eind 2007 Museeuw toch opzoeken. Ik wou niet dat dit een wraakactie ging zijn tegenover de wielerwereld. Het bleek echter een heel oprechte biecht te zijn die ik op
‘muziek’ moest zetten, ook al zat ik voordien met tal van vragen omtrent de openheid van Museeuw”, klonk het.
