Deel dit artikel:
Meer dan ooit maakt koffie deel uit van de koers. Het aantal ‘home barista’s’ gaat de hoogte in en wielrenners spannen op dat vlak de kroon. Op Twitter en Instagram zien we geregeld de bewijzen van hun perfect vormgegeven cappuccino’s, maar er zijn ook renners met een eigen koffie. Een van hen is Jelle Wallays, die samen met topbarista Jeroen Vanhove en Patrick Versluys, de gastheer van onze proeverij en eigenaar van koffiemachinespeciaalzaak Limarc Service, ons panel van experten uitmaakte tijdens een degustatie van veertien wielerkoffies. Verklappen de smaak en de geur welke merken uit passie zijn ontstaan? We zetten onze smaakpapillen aan het werk, maar geven ook tips over het koffiezetten, het proeven, de weg naar de ultieme cappuccino en het effect van cafeïne op je fietsprestaties.
“Wielrenners kijken echt naar kwaliteit”, zegt Cofidis-coureur Jelle Wallays. “Ze willen lekkere koffie. Toen ik nog bij Lotto Soudal reed, hadden we koffiepads, maar daarvan kreeg ik last van mijn maag. Ik nam dan maar zelf mijn zakje koffie en mijn Aeropress (een simpel apparaat dat werkt met een filter en waarbij je hard moet drukken om een kop koffie te zetten, red.) mee. Net als veel andere renners ben ik in contact gekomen met Patrick van Limarc en leerde ik de knepen van het espresso maken. Bij iedere koffiebar die zijn eigen bonen brandde, kocht ik een portie, waarna ik ze uittestte in mijn automatische Jura-espressomachine. Door het fietsen heb ik Jeroen, hoofdbarista van de Kortrijkse koffiebar Viva Sara, leren kennen.”
Jeroen Vanhove: “In onze koffiebar brengen we zoveel mogelijk beleving. Alles voelt, ruikt en is koffie. We willen tonen wat allemaal mogelijk is en gaan all the way, zowel zwart als met melk. Alles wordt qua receptuur dagelijks vastgelegd, want een winterdag is anders dan een zomerdag en warmte, zuurstof en andere omstandigheden hebben hun effect. Hoe je een goede koffie herkent? Op het zicht weet je al hoe je koffie zal zijn, want de snelheid van het uitlopen en de stroperigheid verklappen veel. Een tijgerprint in de crema is vaak al een mooie uitkomst.”
“Mijn beste koffie dronk ik in Australië tijdens een roadtrip met koffie als rode draad”, herinnert Jeroen zich. “ST. Ali was een verplichte stop op onze route, want dat staat bekend als de ultieme koffiebar. We werden er niet bekeken als toeristen, maar als gewone Australiërs. Net als altijd bestelde ik ook daar een dubbele espresso en een flat white. Ik proefde de Ethiopische ‘natural’ en het was alsof de wereld verdween. Ik kocht een zakje van die koffiebonen, maar thuis heb ik hem nooit meer zo goed gekregen als hij daar heeft gesmaakt.” Om maar te zeggen dat de passie en expertise van Jeroen buiten kijf staan …
Lees het volledige artikel in de derde editie van Cycling, nu verkrijgbaar in de winkel of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
