Deel dit artikel:
11,9 km. Langer is de afstand niet die de 158 deelnemers krijgen om Fabian Cancellara uit hun wiel te rijden. Het is de afstand tussen de UCI-hoofdzetel in Aigle en het Centre des Sports in Villars-sur-Ollon. Maar het wordt wél klimmen. Flink klimmen. Villars ligt op 1300 meter en dat is 870 meter hoger dan de startplaats aan de oevers van de Rhône. Met een gemiddelde stijgingspercentage van 7,3% is het parcours niet te onderschatten. “Een loper” noemde Frank Hoste de klim tijdens de afgelopen Ronde van Zwitserland, toen dit de eindklim was van de vierde etappe. Als dit slechts een loper is, dan had een berggeit als Frank Hoste tijdens zijn carrière vast meer bergritten gewonnen. Of toch minstens één.
In elk geval begeven we ons vandaag niet meteen in de speeltuin waarin Cancellara zich tijdens zijn carrière thuis voelde. “Ik weet zeker dat er deelnemers zijn die betere klimmers zijn dan ik,” zegt de tweevoudige olympische kampioen tijdrijden. “Ik ga full gaz rijden. Maar toch altijd het hoofd erbij houden en niet vergeten te doseren. Dat is de ervaring uit mijn vorige leven als renner die ik misschien voor heb op sommige anderen.”
Vóór de Zwitser het pak op gang trekt, poseert hij nog gewillig voor een foto met elke deelnemer die het wenst. Cancellara heeft weinig aan populariteit ingeboet sinds hij een jaar geleden stopte met renner zijn. Zelfs de koeien komen nog klingelend aangerend wanneer we op weg naar de officiële start in Ollon fietsen. Dat is nog in de vlakke vallei. Na het startschot begint het echter meteen zwaar te stijgen. Twee kilometer lang rond 9%. Die meedogenloze strook slaat de groep onverbiddelijk uit elkaar. Er wordt nog aangeklampt, voorbijgestoken, weer ingehaald en afgehaakt. De posities die na enkele minuten ingenomen zijn, zullen nog amper veranderen. Zo gaat dat in een strijd waarin iedereen tegen iedereen rijdt. Hier is er geen heilige ploegtactiek, geen helpers die zich moeten inhouden of koplieden die worden afgezet. Elke deelnemer rijdt voor eigen rekening. Zelfs Cancellara houdt zich gedeisd achter een handvol jonge berggeiten.
Op een vlak parcours kan een mindere zich nog op sleeptouw laten nemen door een groepje. Maar op de berg naar Villars-sur-Ollon rij je met dat soort geveins geen meter sneller. Ik zie ze vallen als vliegen: wie boven zijn toeren fietst, wordt door de natuur en zijn wetten van de zwaartekracht streng teruggewezen. Maar een echte kuitenbreker is de klim niet, toegegeven Frank Hoste. Je kunt er best een ritme ontwikkelen dat je volhoudt tot boven. “Iedereen die wat fietst, geraakt wel boven,” prijst Cancellara zijn event aan op de website. Dat klopt. En waarom niet gewoon genieten? In de eerste twee kilometer klimt de groep tussen wijngaarden. Het landschap hogerop wordt adembenemend met onder andere zicht op de bergpieken van het massief van de Mont-Blanc. Huémoz is onderweg een bergdorp dat zo op een Zwitserse kalender zou kunnen prijken. Bovendien is de berg verkeersvrij gemaakt. Zelfs de zon schijnt – dat was al van enkele dagen geleden. Pas wanneer ik over de streep rijd, vallen de eerste regendruppels. Puike organisatie dus.
Tijdens de pasta party na de aankomst worden de eremedailles uitgereikt. Op de tiende plaats prijkt de naam Fabian Cancellara. Spartacus is geklopt door negen snellere jongens. De eerste deed over de klim 37:02 minuten. Dat is ruim vier minuten sneller dan Cancellara. Ik vraag de drievoudige winnaar van de Ronde van Vlaanderen of hij echt op zijn waarde geklopt is en of hij zich toch niet een beetje ingehouden heeft. “Nee, ik heb zo snel gereden als ik kon. Ik fiets veel minder en heb ook mijn gewicht niet mee. Het verbaast me totaal niet dat ik geklopt ben.” Maar hij geeft toe dat de zenuwen hem ook een beetje parten speelden. Pardon, zenuwen? “Ik ben niet alleen de uitdager, maar als organisator heb ik ook veel andere zaken rond mijn hoofd. Dat is nieuw voor mij. Als renner moest ik alleen aan fietsen denken. Ik wil dat deze dag geslaagd is voor iedere deelnemer en dat weet je pas wanneer hij afgelopen is.”
Dan stapt er een jongeman een beetje ongemakkelijk op hem toe. Hij overhandigt Cancellara een cadeau: een boek met foto’s die de supporter tijdens zijn carrière van zijn wielerheld en hun ontmoetingen maakte. Cancellara is gemeend aangenaam verrast. “Ik apprecieer dat enorm. Ik heb sommige wielerliefhebbers veel gegeven, blijkbaar, maar alles wat de wielersport mij gegeven heeft, heb ik ook aan deze mensen te danken. Tijdens mijn carrière heb ik nooit de tijd kunnen maken voor hen zoals ik dit nu wel kan doen. Dit event is er ook daarom gekomen. Op een dag als vandaag ben ik er voor hen.”
Chasing Cancellara is een drievoudig wielerevent waarbij deelnemers het op een klimparcours kunnen opnemen tegen Fabian Cancellara. De edities in Andermatt en Villars-sur-Ollon zijn reeds gereden. Voor de laatste afspraak in Lugano, op 23 september 2017, kun je je nog inschrijven. De afstand bedraagt 10,1 km voor een opgeteld hoogteverschil van 458 meter. Deelnemen kost 79 CHF (ca. 70 EUR).
