Deel dit artikel:

Interview: Tiesj Benoot

Weinig renners hebben zo’n copieus voorjaarsmenu achter de kiezen als Tiesj Benoot. Veel rust is de Gentenaar niet gegund, want een volgend groot doel dient zich al aan: Jonas Vingegaard aan een tweede opeenvolgende Tourzege helpen. Dus spraken we hem tijdens zijn hoogtestage in de Sierra Nevada.

Wanneer de videoverbinding tot stand komt, blijkt Tiesj Benoot op de massagetafel te liggen – op de buik, gezicht naar beneden, kijkend in de camera van de smartphone. Na een pittige trainingsdag in het Spaanse hooggebergte profiteert de Gentenaar van dat momentje van ontspanning voor een babbel met Poggio. Van timemanagement gesproken!

“Het gaat goed met mij”, beantwoordt hij de obligate openingsvraag. “Na Luik-Bastenaken-Luik heb ik een weekje pauze ingelast. De zaterdag erna heb ik wel deelgenomen aan het Leiedal Koerse Criterium en ik ben tussendoor ook twee keer gaan lopen, maar verder heb ik toch wel genoten van de mentale en fysieke rust. Want sinds mijn nekwervelbreuk in augustus was ik continu bezig geweest met revalideren, opbouwen en koersen. De week erna heb ik thuis wat getraind en ben ik met vrienden twee dagen gaan bikepacken in de Ardennen. Met de mountainbike. ‘Bikepacken light’moet ik zeggen, want we sliepen in een hotel …”

En zeggen dat je carrière vorige zomer evengoed abrupt tot een einde had kunnen komen, na die aanrijding in Livigno. Dat je dik zes maanden later, in het eerste weekend van je comeback, meteen raak schoot, zal je liefde voor de fiets wel een extra boost hebben gegeven.

“Bij die zege in Kuurne kwamen inderdaad heel wat speciale emoties kijken. Ik kwam uit een heel lange periode van onzekerheid, waarin ik niet wist welk niveau ik zou halen. In die zin was de Omloop Het Nieuwsblad al een enorme opluchting. Maar om dan op zondag te winnen, in mijn tweede koers sinds de Clásica San Sebastián in augustus 2022 … Ja, dat was wel bijzonder. Dan denk je weleens terug aan die moeilijke maanden.”

Verandert dat iets aan je mindset, zo’n zware val en de bange momenten van onzekerheid in de eerste minuten daarna?

“Ik denk dat ik het allemaal wat meer kan relativeren. Dat ik nog meer geniet van wat ik doe en bereik, zeg maar. Ik heb toen echt wel beseft hoe snel het voorbij kan zijn. Als ik mijn nekwervel een halve centimeter meer centraal had gebroken, was het … (aarzelt even) een totaal ander verhaal geweest.”

Lees het volledige artikel in de nieuwe editie van Poggio, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!