Deel dit artikel:
De geboorte van zoontje Georges in januari, Belgisch kampioen in het veld in Meulebeke, zilver op het WK veldrijden in Oostende, een tweede plek in het eindklassement van Tirreno-Adriatico na Tadej Pogacar, winst in Gent-Wevelgem en de Amstel Gold Race, Belgisch kampioen op de weg, drie ritzeges in de Tour de France, zilver in de olympische wegrit in Tokio en zilver op het WK tijdrijden in Vlaanderen. Het mag duidelijk zijn: Wout van Aert beleefde (alweer) een boerenjaar.
‘Le champion tout-terrain du Tour’. Zo titelde een buitenlandse krant na een zoveelste ritoverwinning van Wout van Aert in de Tour de France. De kopman van Jumbo-Visma is een man van alle terreinen. Sprinten, tijdrijden, klimmen, crossen en scoren in de klassiekers. Wat lukte hem niet in 2021?
Het sprookje begon met een Belgische veldrittitel in januari. Zoontje Georges was net geboren en Van Aert moest het de dagen voordien met een minimum aan slaap stellen, maar knalt in Meulebeke toch naar zijn vierde tricolore trui. Na afloop valt de stress volledig van hem af. Hij wordt gecomplimenteerd met zijn nieuwe gele sneakers. “Nou, zelf ben ik er nog niet helemaal uit wat ik ervan moet vinden”, grapt hij, “ze zijn wel heel geel”. Waarna hij van wal steekt en vertelt over zijn moeilijke eerste week als vader-topsporter. “Het hoort erbij”, klinkt het nuchter. “Ik had geen enkel moment willen missen.”
Van Aert stoomt zich vervolgens klaar voor het WK in Oostende. Met succes, lijkt het aanvankelijk, want na twee ronden zit hij in een kansrijke positie. Hij smeert Van der Poel enkele seconden achterstand aan, maar een lekke band gooit roet in het eten. Van Aert krijgt het tij niet meer gekeerd en moet vrede nemen met een zilveren medaille. “Ik ben vooral kwaad op mezelf”, klink het ontgoocheld na afloop. “Normaal gezien is mijn mentale sterkte mijn grote troef. Het is niet dat ik na die lekke band mijn hoofd liet hangen, maar ik kon op een of andere manier niet meer door die spreekwoordelijke muur gaan. Er brak mentaal iets. Dat is niet van mijn gewoonte, dus daar baal ik van. Ik ben teleurgesteld in mezelf omdat ik niet heb teruggevochten zoals ik dat anders wel kan en doe.”
Het zilver interesseert hem overigens geen barst. Van Aert bergt de medaille snel op, is geërgerd tijdens het obligate persmoment en geeft enkele stekelige opmerkingen op vragen van journalisten. Het is duidelijk: hij wil zo snel mogelijk naar huis om nog wat qualitytime te spenderen met vrouw- en zoonlief alvorens hij afreist naar Tenerife voor een drieweekse hoogtestage. De renner uit Lille bereidt zich op de Teide voor op de klassiekers, een recept dat eerder al tot succes leidde.
Lees het volledige artikel in de zesde editie van Cycling, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
