![]() |
Marc Herremans. (foto Crocodile Trophy) |
De tiende en laatste rit ging van Cooktown (genoemd naar James Cook) naar Cape Tribulation, 148 kilometer lang. Herremans was de voorbije drie ritten bijzonder diep moeten gaan, telkens langer dan 12 uur onderweg. Maar hij moest en zou de Crocodile Trophy tot een goed einde brengen. Alle deelnemers waren diep onder de indruk van Herremans’ optimisme en doorzettingsvermogen en lieten aan de finish hun bewondering blijken.
Onder leiding van Mauro Bettin, de Italiaanse eindwinnaar van de Crocodile Trophy, hielden alle deelnemers vlak voor de eindmeet halt. Ze vormden een erehaag om Herremans te verwelkomen als de eerste finisher in de Crocodile Trophy 2007. “Dat gaf me een ongelooflijk gevoel”, sprak Herremans. “Een verlamming betekent niet dat je geen grootse dingen meer kan doen in je leven.”
Sinds zijn ongeval in 2002 heeft Herremans al veel straffe toeren uitgehaald. Zo beklom hij El Capitan (een steile rotswand in Californië) en won hij de Iron Man in Hawaï. Dat laatste was tien uur, één dag keihard afzien. Om de Crocodile Trophy tot een goed einde te brengen moest hij tien dagen aan een stuk afzien. “Dit is het grootste wat ik ooit gedaan heb”, bekende Herremans, die in Australië bijgestaan werd door Glenn Creynen en Dirk Van Gossum.
“Sommige mensen zeggen dat een goede gezondheid het belangrijkste is in het leven, maar als je heel gezond bent en je hebt geen vrienden, dan heb je geen leven. Ik ben niet gezond. Ik ben verlamd vanaf mijn borst, maar ik heb zo veel vrienden dat ik misschien wel één van de gelukkigste mensen ter wereld ben.”