 |
Bury na zijn overwinning in Les 3 Ballons (foto cyclobenelux) |
Drie cyclo’s in evenveel weken, dat lijkt zwaar en dat is het ongetwijfeld ook. Toch steekt de 30-jarige
Bart Bury zijn ambities niet onder stoelen of banken. “Ik durf toch te hopen op een nieuwe overwinning, ik denk althans dat ik een goede kans maak. Ik heb
Les 3 Ballons van vorig weekend zeer goed verteerd en heb ook meer rust genomen tussen de cyclo’s in. Normaal gezien zou het in de
Gran Fondo Eddy Merckx ook weer moeten lukken, maar je weet natuurlijk maar nooit.”
Bury is al langer een bekende naam in het cyclowereldje, maar zijn recente overwinningen zetten hem natuurlijk helemaal in de spotlights. Is er een verklaring voor zijn blakende vorm? “Ok, de vorm is goed, maar niet heel veel beter dan vorig jaar. Ik ben wel heel de winter blijven doorfietsen en probeerde tweemaal per week met mijn sportfiets op- en af te rijden naar het werk in Brussel, goed voor 120 km en 900 hoogtemeters. Mijn prestaties nu zijn eigenlijk een combinatie van vorm, meer zelfvertrouwen en beter materiaal.”
De concurrentie blijft ondertussen natuurlijk ook niet stilzitten. Heeft Bury al zicht op de tegenstand in de Gran Fondo Eddy Merckx? “Dat is altijd een beetje koffiedik kijken. Als ze aan de start komen, zal ik de Luxemburger
Ralph Diseviscourt, de Nederlander
Sjef Graafmans,
Frederic Coopman en
Bart Deurbroeck zeker in het oog moeten houden. En je weet maar nooit of er nog wat ex-profs van de partij zijn.”
GRAN FONDO VOOR EIGEN VOLKBury woont in
Meux, op een goede 30 km van de start- en aankomstplaats in
Hoei. Aan parcourskennis zal het hem dus in ieder geval niet ontbreken. “Zo dicht bij huis rijden, betekent een extra dosis motivatie en ik ken de wegen hier inderdaad goed. Ik weet in ieder geval dat je niet teveel krachten moet verspillen in het wedstrijdbegin. Als je te vroeg gaat, mag je er zeker van zijn dat je teruggegrepen wordt.”
 |
Bury rijdt tijdens de Gran Fondo Eddy Merckx op bekend terrein. (foto rallye de la trappiste) |
De deelnemer die zaterdag de snelste tijd neerzet op de slotklim van de
Muur van Hoei, mag naar huis met een
Eddy Merckx Cycles topfiets. “Da’s leuk. Mijn eerste koersfietsje was trouwens een Merckx. Ik ben hem toen zelf gaan afhalen en heb meneer
Merckx toen de hand mogen schudden, een onvergetelijk moment! Het is ook uit respect voor hem dat ik zaterdag aan de start sta.”
“Toch ga ik niet speciaal focussen op die ‘bergprijs’, ik zou liever als eerste boven komen”, beweert Bury. “De twee combineren zou natuurlijk ideaal zijn, maar dan moet je al met een selectief groepje aan de voet kunnen beginnen. De Muur van Hoei ligt me trouwens wel. Hij is niet zo lastig als de
Stockeu, waar ik al een paar keer van mijn concurrenten ben weggereden, maar hij heeft een ambetante uitloper na de S-bocht waarop je je zeker niet mag verkijken.”
DOLOMIETENMARATHON EN MARMOTTEWat wil Bury de komende jaren nog bereiken op de fiets? “Daar ben ik de laatste tijd wel over aan het nadenken. In december word ik 31 dus een profcarrière moet ik niet meer ambiëren. Ik blijf sowieso in het cyclomilieu, misschien ga ik me meer focussen op de buitenlandse wedstrijden, zoals de
Dolomietenmarathon.”
“Later dit jaar sta ik aan de start van de
Marmotte. Dat wordt toch wel de grootste challenge qua concurrentie. Ik kan niet hopen op winst omdat er heel veel buitenlandse toppers aan de start staan en je niet weet in hoeverre zij het spel eerlijk spelen, als je begrijpt wat ik bedoel. Met een ereplaats zou ik in ieder geval al 100% tevreden zijn. Maar om echt goed te zijn in de Marmotte moet ik me eigenlijk anders voorbereiden: de Benelux-cyclo’s achterwege laten en met de fiets door de
Alpen trekken.”
“Wat ik eigenlijk nog het leukst vind om te doen zijn de cyclotochten zonder tijdsregistratie, zoals de
Tour de Namur. Gewoon met enkele vrienden eropuit trekken en genieten van het fietsen, heerlijk!”, besluit Bury
