Deel dit artikel:
Dinsdag. Het blijft een bizarre dag om naar de koers te gaan. En toch vertrok ik dinsdagochtend richting Dour. Niet in festivaloutfit, wél met een dikke jas aan. Klaar voor Le Samyn des Dames, de openingsklassieker van het Waalse voorjaar. Jaren geleden stond ik er aan de start als renster, maar tegenwoordig vind ik het aangenamer in de commentaarcabine. Naast het elektrisch vuurtje. Het is nog koud zo vroeg in het seizoen.
José De Cauwer was ook al vroeg paraat en begroette me al dansend. Hij had duidelijk zin in de kasseien van Dour. Ik installeerde me in de cabine en was, zoals gewoonlijk, als eerste ter plaatse. Ik hou er wel van om ruim op tijd te zijn. Een koffietje halen, iets te eten zoeken, nog wat wielersites checken, mijn kopvrouwen in fluo aanduiden op de deelnemerslijst, het parcours nog eens in detail bestuderen, de wedstrijd volgen via Twitter en de koersradio opzetten. Zo bereid ik me voor op het moment waarop we live op antenne gaan.
Ondertussen was Pieter, onze cabineassistent, er gezellig bij komen zitten en niet veel later kwam ook Ruben Van Gucht toe. We zwaaiden nog even naar Karl Vannieuwkerke en José, die aan de overkant van de straat richting hun restaurantje stapten, en gingen van start om de laatste 30 kilometer van de wedstrijd van commentaar te voorzien. Het was Italië boven in Dour. Bastianelli won – na een Italiaans onderonsje – de spurt van Confalonieri. Guazzini sprintte naar de derde plek. En niet vergeten … Twee Belgen in de top 10: Marthe Truyen en Mieke Dockx, mooi!
Ruben en ik zochten snel onze spullen bijeen en maakten net na de podiumceremonie van de vrouwen plaats voor Karl en José. Wissel van de wacht! Volgende afspraak: de Strade Bianche.
