Deel dit artikel:

Cycling.be verkende Tirreno-aankomst op Monte Terminillo

Tirreno-Adriatico is - samen met Parijs-Nice - de eerste etappekoers van betekenis op Europese bodem. Maar ook in Italië wintert het nog in maart, zeker als men de Monte Terminillo in het etappeschema smokkelt. Cycling.be trok op verkenning.

Wanneer de 50e Tirreno op 15 maart de Terminillo beklimt, is de lente nog niet officieel in het land. Daar trekken Italiaanse wielerorganisatoren zich doorgaans niets van aan. Onberijdbare wegen, helse weersomstandigheden, onmenselijke stijgingspercentages … het publiek lust het wel (voor zijn televisiescherm) en de renners zullen wel opdraven. En aangezien de rittenkoers een 50e jubileum te vieren heeft, last men dit jaar ook enkele legendarische passages in. Zoals de beklimming van de Monte Terminillo.

NIET MEE SPOTTEN!

De start van de klim ligt in de buitenwijk Vazia op een hoogte van 505 meter. Tot Pian de’ Valli, het skistation waar de rit eindigt op 1.609 meter, klim je ruim 1.100 meter over een afstand van 15 kilometer. Gemiddeld betekent dat een stijgingspercentage van 7,4 %. Daarmee zit de Terminillo in de top drie van zwaarste hellingen van de Apennijnen. Zeker als je weet dat er halfweg een nagenoeg vlakke kilometer opduikt.

Na twee kilometer ondervinden we zelf dat deze klim niet met zich laat spotten. Vanaf het laatste dorp Lasciano weigert hij kilometerslang onder de 8 % te gaan. We zweten ons te pletter. Na vier kilometer duikt de eerste haarspeldbocht op. Hij is de eerste van slechts vier. Na elke bocht waait de wind krachtig, nu eens in de rug, dan weer op de kop. Van sneeuw is er dan nog geen sprake. Die duikt pas op bij Pian de Rosce – een vlakte met een herberg waar de weg eventjes nagenoeg vlak loopt. De zon is er al achter de berg gezakt en dan neemt ook de temperatuur een fikse duik.

VRIESVAKEFFECT

We passeren vervolgens de hoogtegrens van duizend meter, kruipend tegen 11 %. Daar is de avondzon weer. De sneeuw in de berm wordt steeds dikker. Gelukkig is de weg volledig vrijgemaakt; op hier en daar wat steengruis na. Maar de steeds hogere sneeuwmuren zorgen voor een vriesvakeffect. De klim blijft regelmatig rond 8 % hengelen. Het uitzicht op de brede vallei wordt steeds weidser. De Apennijnen zijn zo’n smalle, langgerekte bergketen, die bruusk overgaat in de vlakte. Bij helder weer – vandaag dus – zou je zo tot Rome en de Tyrreense Zee kunnen kijken. Voorlopig houden we onze aandacht bij de weg, want nu liggen er af en toe toch sneeuwresten op de weg. Met een temperatuur die zakt naar 3 graden wil niemand een schuiver maken.

Na dertien kilometer doemt hoog op een berg een spitse kerktoren op. Het is de kerk van Pian de’ Valli, het skidorp en eindpunt. Dat betekent nog drie kilometer zwoegen. Na precies vijftien kilometer sinds Vazia fietsen we er de parking op. Wintersporters bergen er hun ski’s en skischoenen in de auto op. Als fietser word je er als een rariteit bekeken. De zon werpt zijn laatste zonnestralen op de skipiste. De oranje gloed op de witte sneeuw is betoverend. Nu zal het snel erg koud en donker worden. We trekken nog een extra jack aan en duiken weer naar beneden.

TERMINILLO PRAKTISCH

De Monte Terminillo (2.216 m) is de hoogste top van de Monti Reatini in de Apennijnen. Hij ligt ten noorden van Rieti, een stad op ruim een uur rijden van Rome. Door de nabijheid van de Italiaanse hoofdstad is Terminillo een bekend wintersportoord voor de Romeinen; of een populaire zomeruitstap naar de bergen. Rieti heeft een omwald middeleeuws centrum. Het centrale plein is officieel het middelpunt van Italië, l’ombelico d’Italia. Rieti is ook de gaststad voor de Rieti Meeting, een van de belangrijkste Europese atletiekmeetings.

ONZE RIT

Op de flank van de Monte Terminillo werd op een hoogte van 1.606 meter het wintersportdorp Pian de’ Valli gebouwd. Het is in dit dorp dat de vijfde etappe van Tirreno-Adriatico op 15 maart zal finishen. De voet van de klim bevindt zich vijftien kilometer en 1.100 hoogtemeters lager in Vazia, een buitenwijk van Rieti. Vanuit Pian de’ Valli loopt de weg echter nog door naar de bergpas Sella di Leonessa (1.900 m). Van daar kun je de doorsteek maken naar Leonessa, wat een mooie rondrit mogelijk maakt. Tot april is de bergpas echter gesloten; dus ook tijdens ons bezoek. Onze routesuggestie kun je hier downloaden.

Lees de volledige reportage in het maartnummer van cycling.be magazine, nu in de winkel!