Deel dit artikel:
Als je nog nooit in Londen bent geweest: het is een overrompelende ervaring, zeker als je gewend bent om Hasselt of Tongeren als ‘stad’ te bestempelen. Het superlatief van ‘uitgestrekt’ schiet grif tekort voor de metropool, die als tussenstop fungeerde van wat op een soort van roadtrip bleek uit te draaien. Na ontvangst op donderdag in een statig hotel op een paar meter van het British Museum, hartje Londen dus, was er ’s avonds een kleine productpresentatie van de 2015 highlights van Brooks in hun recent geopende flagship-store in Covent Garden, het chique winkeldistrict van de stad. Meteen gevolgd door een uitleg over het naastgelegen kledingmerk PEdAL ED, dat fietskleding maakt voor in en uit de stad, in natuurlijke kleuren en van technische materialen.
Na een English breakfast op vrijdagmorgen, dat we beleefd oversloegen wegens geen gebakken varken gewenst op nuchtere maag, noch eieren (bacon & eggs), ging het per touringcar richting Birmingham, voor een fabrieksbezoek aan Brooks zelf. Een stap terug in de tijd. Een industriële hal met handenarbeid als voornaamste productiemiddel. Koperen nagels die stuk voor stuk in het leer worden geklopt, behendige ambachtslieden die overtollig leer van de zadelrand snijden, vrouwenhanden die de teergevoelige handelingen uitvoeren. Nostalgie met nostalgische kwaliteit als uitkomst.
Even later rijden we de industriezone uit, de arbeidershuisjes langs, slecht onderhouden en verslonsd, evenals de passanten aldaar, die bloedeloos rondslenteren. Kilometer voor kilometer verandert het uitzicht, hooggezeten in de reisbus, totdat we pal in het centrum van Birmingham worden afgezet bij een trendy restaurant. Het centrale plein in de stad is prachtig, met een gebouw van koloniale allure bovenaan en statige hoogbouw beneden. Van arm naar rijk is hier maar een kilometer ver. De verdere reis naar Bakewell wordt het stil in de bus, iedereen is alle indrukken aan het verwerken. Bij de volgende traktatie worden ze weer wakker: het groen golvende landschap van het Peak District National Park, waar ze hun weilanden niet afbakenen met palen en ijzerdraad, maar met muren van drystones, kunstig gestapelde platte brokken steen waarvan je je afvraagt hoe ze blijven staan.
De vrijdag is nog niet ten einde. We logeren in de Haddon Grove Farm Cottages, Engelse huisjes die als vakantiewoning zijn ingericht. Lang blijven we er niet, want het inaugurele diner van de Eroica Britannia staat nog op het programma. Het is opnieuw een openbaring om te merken dat ook de Engelse keuken fantastisch kan smaken. Er worden enkel streekproducten geserveerd: Hancock’s pork pie, Jaquest’s Smoked Trout, Ibbotson’s Pickled Onions. Hoofdgerechten: Derbyshire Free-Range Roast Chicken, Steamed New Potatoes en Seasonal Farm Greens. We drinken Eroica Britannia bier bij, erg geslaagde brouw, Pimm’s, een heerlijke frisse alcoholico, en Madeleine Angevine 2013, lokale wijn. Als dessert zijn er British Strawberries & Cream, Hope Valley Ice Cream en Bakewell Brownies. Tot slot komen er nog wat Hartington Cheeses op tafel, maar tegen die tijd is iedereen stuffed.
Een awesome begin van onze roadtrip.
