Deel dit artikel:
‘Annemieken’, ofwel hoekig trappen. Het ziet er niet uit, maar het gaat wel vooruit. Het lijkt vierkant te draaien, maar eigenlijk is niemand bekwaam hetzelfde tempo te ontwikkelen. In dat geval ben je aan het Annemieken.
Annemieken, ofwel nooit aflaten. Volhouden, soms tegen beter weten in. Niet omkijken, niet vragen om steun. Gewoon doorgaan, uitgaan van eigen kracht. Bij momenten de wetten van de logica tarten en toch doorgaan. Ook dat is een definitie van Annemieken.
Annemieken, ofwel overenthousiast, doch gemeend reageren. Alsof je in een bad elixir d’enthousiasme geduikeld bent bij je geboorte. Het heeft iets gemaakt, maar dat is slechts schijn. Je bent oprecht zeer enthousiast, zodanig enthousiast dat mensen er graten in zien. En toch zijn er geen graten, je bent gewoon zo. In dat geval ben je ook aan het Annemieken.
Kunnen we dit in Van Dale laten opnemen? Kunnen we hiervoor Ruud Hendrickx, hoofdredacteur van ‘De Dikke’, inschakelen? Da’s het minste wat we kunnen doen voor een grote renster, een kampioene zoals er geen vijf hebben rondgereden, een renster die onwaarschijnlijke, haast bovenmenselijke kabinetsstukken heeft afgeleverd doorheen de jaren. Wereldkampioen worden na een solo van ruim 100 kilometer, wereldkampioen worden met een elleboogbreuk, zes grote rondes na mekaar de tegenstand op een hoop rijden (inclusief Vuelta en Giro dit seizoen), een rist klassiekers winnen op verschillende terreinen …
En zelfs al weigeren ze het woord in Van Dale op te nemen, dan nog ben ik van plan het in mijn commentaar te integreren. Let maar op. ‘Zij Annemiekt’, ‘de koploopster is aan het Annemieken’, ‘Annemiek nu maar’ … Als ode aan een unieke sportvrouw.
Dit artikel verschijnt in de nieuwe editie van Poggio, die vanaf vrijdag 15 september verkrijgbaar is. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
