Deel dit artikel:
Geboortedatum: 11 november 1990 (32 jaar)
Nationaliteit: Nederlander
Ploegen: Argos/Giant – Shimano (2013-2014), Giant-Alpecin (2015-2016), Team Sunweb (2017-2019), Jumbo-Visma (2020-2022)
Aantal profseizoenen: 11 (2012-2022)
Aantal officiële zeges: 22
Tom Dumoulin voerde in zijn korte, maar krachtige carrière enkele straffe nummertjes op. Hét hoogtepunt van zijn loopbaan was ongetwijfeld zijn wonderjaar 2017, toen hij eerst de Giro won en later ook nog de BinckBank Tour op zijn naam schreef en wereldkampioen tijdrijden werd in het Noorse Bergen. Al was de dubbel Giro-Tour in 2018 puur sportief gezien misschien nóg indrukwekkender: twee keer tweede, terwijl de combinatie als onmogelijk werd (en wordt) beschouwd. Tot slot mogen we ook zijn uitmuntende tijdritkwaliteiten uiteraard niet vergeten, met zijn zilveren olympische medaille in Tokio – na een maandenlange sabbatical – als laatste klasseflits. De vreugde van de ‘Vlinder van Maastricht’ stond in schril contrast met de teleurstelling in Rio vijf jaar eerder, toen hij een verhakkelde voorbereiding kende na een polsbreuk in de Tour en op een ijzersterke Fabian Cancellara botste. Identiek resultaat, totaal andere beleving. Het typeert de evolutie die Dumoulin als renner en als mens heeft doorgemaakt.
Insiders en intimi hebben er nooit doekjes om gewonden: Dumoulin is een denker. Misschien te intelligent voor de wielersport. Eerst mens, dan pas coureur. Als atleet was zijn Girozege het summum, maar voor zijn mentaal welzijn was het eerder een vloek dan een zegen. De bescheiden, ingetogen Limburger werd plots een Bekende Nederlander, een societyfiguur tegen wil en dank. De druk die hij op zijn schouders voelde, was immens en maakte hem diep ongelukkig. In 2018 was Dumoulin allicht de beste ronderenner ter wereld, maar hij betaalde een stevige prijs voor alle opofferingen en beslommeringen. Sinds zijn val in de Giro van 2019 en zijn geforceerde overstap van Sunweb naar Jumbo-Visma was hij nooit meer de oude. Dumoulin kende fysieke problemen, raakte mentaal opgebrand en stelde zich existentiële vragen: ‘Wat wil ik in mijn leven?’. Geen ideale voedingsbodem voor topprestaties. Na zijn ‘Last Dance’ in Tokio – een schaars lichtpuntje in een periode vol twijfels en onzekerheid – hield Dumoulin het eerder dit jaar vroegtijdig voor bekeken. Met zijn 31 lentes is hij de vreemde eend in de bijt in dit lijstje wielerveteranen.
Niet enkel België moest lang wachten op een nieuwe groterondewinnaar. Ook Nederland stond al 37 jaar droog toen Tom Dumoulin in 2017 de opvolger werd van Joop Zoetemelk, die in 1980 de Tour won. Zo werd hij de meest succesvolle telg van een bijzonder sterke lichting, die eindelijk weer een rol van betekenis speelde in het rondewerk. Eerst was er het eeuwige toptalent Robert Gesink, vervolgens de tandem Bauke Mollema-Laurens ten Dam – ‘Bau & Lau’ voor de vrienden – en recenter ook Steven Kruijswijk en Wilco Kelderman. Niemand kwam echter dichter bij de absolute top dan Tom Dumoulin. Voorts is hij een van de personen die mentaal welzijn in de topsport willens nillens mee op de agenda heeft geplaatst, als regionale variant van onbereikbare wereldsterren als Simone Biles en Naomi Osaka. Ook dat is een verdienste, al zal hij het zelf misschien niet graag horen …
Dit artikel verscheen in Cycling, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
