Deel dit artikel:
Geboortedatum: 5 juli 1982 (40 jaar)
Nationaliteit: Belg
Aantal profseizoenen: 20 (2003-2022)
Ploegen: Française des Jeux (2003-2008), Lotto (2009-2011), BMC (2012-2016), Quick-Step (2017-2019), Lotto (2020-2022)
Aantal officiële zeges: 80
Philippe Gilbert voerde in zijn topjaren heel wat legendarische nummertjes op. Er is dus sprake van ‘l’embarras du choix’. Zijn wonderseizoen in 2011 is uiteraard ongeëvenaard – achttien zeges, uniek ‘klavertjevier’ in de Waalse klassiekers én eerste plaats op de UCI World Ranking – maar toch is er nog een ander facet dat zijn statuut van superkampioen extra in de verf zet. Hoe hij zich in de herfst van zijn carrière omschoolde van puncher pur sang tot krasse kasseispecialist, is ongezien – met de Ronde van Vlaanderen van 2017 als ultieme exponent. Versnellen op de Oude Kwaremont, 55 kilometer soleren en op de streep triomfantelijk je fiets in de lucht steken in de Belgische kampioenentrui: il faut le faire! Wanneer er gezocht wordt naar redenen voor het attractieve koersverloop deze dagen, wordt er vaak verwezen naar ‘de nieuwe generatie wielrenners’ (Van Aert, Van der Poel, Pogacar, Evenepoel …), maar het was Philippe Gilbert die vijf jaar geleden al bewees dat strijden met open vizier wel degelijk tot succes kan leiden, ook in de allergrootste wedstrijden!
Een lange carrière als die van Philippe Gilbert kent niet enkel pieken, maar onvermijdelijk ook dalen. Zo maakte hij in 2013 kennis met de vloek van de regenboogtrui en kon hij pas in de twaalfde rit van de Vuelta de ban breken. Al valt dit in het niets bij zijn tuimelpertes in de Tour van 2018 en 2020, waarbij ‘Phil’ twee keer zijn linkerknieschrijf brak. Het maakte dat hij in zijn nadagen nooit meer zijn topniveau van weleer haalde. Vooral het beeld van zijn eerste val, waarbij Gilbert in een afdaling een bocht miste en in het ravijn dook, krijgen we maar niet van onze harde schijf gewist. Dat hij nadien gewoon weer op zijn fiets stapte en naar de finish reed, om vervolgens zwaar mankend de prijs van de strijdlust te gaan ophalen op het Tourpodium, typeert hem helemaal. Net zoals hij een jaar eerder de Amstel Gold Race won met een gescheurde nier. Van een ‘taaie Ardennees’ gesproken …
Na het ongenaakbare trio Merckx-De Vlaeminck-Van Looy is Philippe Gilbert ongetwijfeld een van de beste Belgische renners aller tijden. Vooral de spreiding op zijn rijke erelijst is ronduit indrukwekkend. In zijn jonge jaren heerste het Waalse wielericoon in de heuvelklassiekers en verhief hij het ‘punchen’ tot een kunst op zich – met zijn wereldtitel in Valkenburg als symbolisch hoogtepunt – terwijl hij als rijpe dertiger gretig kasseien verorberde, inclusief een fenomenale zege in Parijs-Roubaix. Internationaal gezien was hij de veelzijdigste eendagsrenner sinds Sean Kelly, die net als Gilbert vier verschillende Monumenten op zijn naam schreef. Enkel Milaan-Sanremo – de makkelijkste koers om te rijden, maar de moeilijkste om te winnen – ontbreekt op het palmares van onze eergierige landgenoot, die nooit verder kwam dan een derde plek in ‘La Primavera’. Los van zijn prestaties en onvolprezen koersinzicht veroverde ‘Phil’ ook menig wielerhart met zijn offensieve ingesteldheid, legendarische verbetenheid en genadeloze winnaarsmentaliteit. Het is dat totaalplaatje dat van Philippe Gilbert zo’n groot kampioen maakt.
Dit artikel verscheen in Cycling, nu verkrijgbaar in de winkel, HIER online te bestellen of HIER online te lezen via Blendle. Abonneer je HIER en geniet van onze aantrekkelijke abonnementsformules!
